Woensdag opent Brasserie Ambassade officieel haar deuren. Dorien en ik gingen er al eerder proefeten en we wilden jullie deze ervaring niet onthouden.
Het toch al mooie Hotel Ambassade werd in de afgelopen maanden grondig verbouwd door de Spaanse architecten die ook het Rijksmuseum onder handen namen. Het resultaat is een wat strakkere lijn in het interieur, maar niet kil. De mooie collectie CoBrA-kunst en een speciale bibliotheek met alleen maar gesigneerde eerste drukken van schrijvers over de hele wereld, geven de brasserie en de bar de nodige warmte.
Dezelfde warmte zit in alle haarvaten van het team van de brasserie. Het onthaal was on-Amsterdams vriendelijk, we waren zelfs even in shock. Het zou toch geen opgeprikt boeltje worden; zo’n plek waar je zo netjes wordt behandeld dat je acuut gaat twijfelen of je niet toch je smoking had moeten aandoen. Toen we werden voorgesteld aan onze kelnerin Denise, die ons begroette met een stevige hand en een welgemeend ‘hallo’, verdween die angst gelijk. Gelukkig, we waren nog steeds in Amsterdam. Alhoewel…
Frans grondgebied
In de bar hadden we al een glaasje champagne gedronken, voordat we naar onze tafel werden begeleid. Denise stelde voor dat we nog een glaasje zouden nemen en dat vonden wij wel een goed idee. Nederland heeft nog altijd moeite om champagne als een wijn te behandelen in plaats van een fles vol vloeibaar goud, maar niet hier bij deze brasserie. Je vindt hier meerdere champagnes op de kaart en zelfs een seizoenschampagne. Dat kan alleen op Frans grondgebied, dachten wij.
Dorien noemde haar terrine ‘een die me bijblijft’
Als voorgerecht bestelde Dorien een terrine van eendenlever met brioche en mango chutney en ik koos voor een steak tartare. Denise wist daar wel de juiste wijnen bij te vinden, maar we konden alle huiswijnen gewoon proeven. Alle huiswijnen – drie witte, drie rode – zijn slechts 3,75 per glas. Een verrassend lage prijs! Het gemiddelde omhooggevallen eetcafe vraagt al gauw 4,50 voor een glaasje zoetzure hoofdpijn die toevallig in het pakket van de bierbrouwer zat. Alledrie de witte wijnen bevielen ons goed, hoewel de sauvignon blanc ietwat aan de waterige kant was. We kozen uiteindelijk beide voor een wat vollere en vettige Verdejo van Bodegas Don Diego.
Dorien noemde haar terrine ‘een die me bijblijft’, hij was zeer zacht en geweldig op smaak. Mijn steak tartare was ook lekker en goed van structuur, volgens mij met de hand gesneden. Een opvallend fijne toevoeging aan mijn gerecht was het halve kropje sla met notenolie dat de nasmaak van het rauwe vlees elegant neutraliseerde. Na de eendenlever-escapades besloot Dorien verder te gaan met het vegetarische gerecht: les raviolis de citrouille, oftewel ravioli met gevuld met pompoen, botersaus, salie, rucola en ricotta. Lekker, al koelde de koude ricotta de pasta iets te snel af.
Ik hield koers en bleef bij het rode vlees. Zo vaak kom je in Nederland namelijk niet een steak bavette tegen. Het is een vrij stug en veeleisend stukje vlees uit de flank van de koe, dat je vooral niet te ver moet laten garen. Gelukkig had chef Erik Zonjee zijn bedienend personeel goed geïnstrueerd. Denise raadde mij aan om de bavette maximaal medium-rare te bestellen. Ik koos voor rare. Een extraatje, vooral voor de neus, was het feit dat de steak verscheen onder een stolp die gevuld was met houtrook. Goed vlees was het, vergezeld van goede frietjes. De béarnaise was prima van smaak, maar was iets te hard geklopt, waardoor de saus niet zo romig was als ik lekker vind. De rode wijn, een Coteaux du Languedoc Grenache blend, was rond en stevig en paste prima bij mijn heerlijke vlees.
Crème brûlée en tarte tatin
In deze keuken werkt iemand die ontzettend van toetjes houdt. We kozen voor de crème brûlée en de tarte tatin, twee uiterst Franse desserts. De crème brûlée was de spijker op zijn kop. Perfect bereid! Wat een bol vanille-ijs nog naast zo’n heerlijk toetje te zoeken had was ons een raadsel. Niet nodig, maar we aten het toch op. Goed ijs. De tarte tatin werd vergezeld door dezelfde bol ijs. Iets passender in deze setting, maar het kon ons niet afleiden van de wederom perfect bereidde hoofdcomponent van dit dessert. Een goed einde van een toch al zeer geslaagd diner.
Nadien zijn we nog even terug gegaan naar de bar voor een een verdienstelijke kop koffie en daarna een digestief. Dorien een limoncello en ik een vodka martini (stirred). We hebben de avond met nog een laatste glas seizoenschampagne afgesloten. Een blanc de blancs uit het grand cru plaatsje Cramant van Diebolt-Vallois. Een heerlijk zachte wijn met een bijna romig vette en ronde afdronk. Zoveel heerlijkheden op één avond, dat kan alleen als je leeft als god in Frankrijk. Die drie panden aan de Herengracht kunnen wat ons betreft dan ook niets anders zijn dan de échte Franse ambassade in Amsterdam.
Brasserie Ambassade serveert diner & lunch (de laatste nu nog op aanvraag). Check de website voor het menu en overige informatie.
Brasserie Ambassade
Herengracht 339
1016 AZ Amsterdam
Nederland
Telefoon: +31 (0) 20 5550222
